4 Weken voor de jaarwisseling.

We hebben onze boom weer staan. Dit keer was het anders dan anders, want het was de eerste keer zonder Mikey die zijn niet kon vinden en voor je voeten liep.
Het voelde toch wel vreemd. Dus er is een nieuw projectje opgestart, in eerste instantie voor deze laatste 4 weken en ik ben benieuwd of dat gaat werken.
Wat het is, ga ik je nog niet vertellen. Daar kom je t.z.t. wel achter. Ook hoop ik dat 2016 voordeliger voor ons uitpakt in alle opzichten.
We hebben diverse projectjes op de planken liggen die verfijnd uitgewerkt moeten worden.
Over hoe en wat zijn wij nog niet uit, maar het zou positief vibe moeten geven.
We wachten wel af wat de tijd ons gaat brengen.
Wie weet kunnen wij een 4 voetertje verwelkomen of een klein succesje boeken of een ander soort meevaller.
Ik hoop dat de gun factor bij ons aanwezig is, want een ander geeft het ons niet.
Het is iets wat wij vanaf nu af moeten dwingen. Dus we gaan nu staan om de ladder naar het Universum te beklimmen.
Ikzelf moet zeker een andere weg inslaan, want ik ben er achtergekomen dat mijn diploma's en behaalde resultaten van afgelopen 20 jaar niks meer toe doen.
Ofwel al die energie en aandacht zijn compleet voor niks geweest. Het is domweg niks meer waard.
Ik bedoel 20 jaar geleden was een MBO diploma de key  voor diverse banen en nu moet je minimaal MBO niveau 2 hebben om überhaupt een simpel baantje zoals cassieré of huishoudelijk werk of wat dan ook te mogen vervullen.
Kortom, ik kan al mijn diploma's in de papierversnipperaar gooien en zonder diploma's iets anders op te zetten.
Ik hoop via die weg toch mijzelf te kunnen vestigen. Ook al zijn mijn diploma's waardeloos, maar mijn kennis is vele malen waardevoller en die pakt men mij niet meer af.
Want ik ben absoluut niet dom wat mijn diploma's wel doen vermoeden.
Soms vraag ik mijzelf af "Wat doe ik fout?" "Waarom heeft een ander wel succes?" "Ben ik niet uniek genoeg?" "Ben ik niet creatief genoeg?"
Op de laatste vraag kan ik zeker weten een antwoord op geven. Ik ben daadwerkelijk wel creatief genoeg, alleen dat wordt door anderen niet gezien of men wilt het niet zien.
Als ik iets maak en te koop aanbied dan krijg ik alleen maar reactie's zoals "Wat leuk." "Dat heb je mooi gedaan." maar kopen ho maar.
Zo duur zijn mijn creatie's niet. Het gaat mij hoofdzakelijk om dat ik mijn materiaal kosten er uit heb. Ik hoef absoluut niet rijk van te worden. Ik doe het omdat ik het leuk vind.
Daarom gaat in 2016 totaal de roer om, om mijzelf op de kaart te zetten. Bekend worden is ook niet nodig, dan hou je helemaal geen private leven meer over.
Kortom, er is nog genoeg werk aan de winkel om mijn lang gekoesterde droom tot leven te brengen. Eerst de goede basis dan komt de rest vanzelf wel, maar dat is hersenbrekend onderneming.
Tot die tijd probeer ik rust in mijn hoofd te creëren voordat ik verdere stappen kan ondernemen.
Blijf ondertussen o.a. deze blog in de gaten. 

Provisie lopers aan de deur

Wat is dat toch deze week? Het is de week van de provisie lopers die voor de jaarwisseling nog even gauw extra bonus in de wacht willen slepen.

Gisteren (maandag) kwamen al twee vrouwen aan de deur die het Jehova geloof aan mij probeerden te slijten. 

Ik bepaal nog altijd zelf in wie of wat ik wil geloven en daarbij wil ik de feestdagen niet af laten pakken, omdat het niet in het geloof past.

Met alle respect voor wie het wel doet, maar kom niet mij er van overtuigen.

Vandaag (dinsdag) kwamen twee mannen aan de deur om een slimme thermostaat aan mij te slijten.

Ik gaf al aan dat ik dit niet wilde met de volgende woorden "Nee, nee, nee, dit wil ik niet!" "En daarbij werkt het niet met mijn ketel uit 1989." 

Dan nog doordrammen met "Ik heb wel wat anders voor je."

Ik begon kribbig te worden en zei met een geheven stem "Nee, ik heb er geen belang bij!"

Verdomme, men accepteert tegenwoordig de afwijzing niet.

Provisie, provisie en nogmaals provisie dat is iets waar ik een gruwelijke hekel aan heb. 

Heb ik op mijn voorhoofd "Ik ben om te kopen." staan?

Nee, dat heb ik niet dus kom dan ook niet mijn tijd en energie verspillen.

Er wordt al zo veel mogelijk gecontroleerd in alles wat je doet en wat je verbruikt dan wil men nog meer je leven gaan beheersen.

Ga iemand anders lastig vallen om je provisie op te kunnen strijken.

Ik ben er helemaal klaar mee!

 

Dood en verderf in Europa

Afgelopen vrijdag 13-11-2015 zijn er een aantal aanslagen in Parijs geweest met tot nu toe 132 overledenen en ruim 80 gewonden. De hele wereld staat op zijn kop. IS extremisten hebben de aanslagen opgeëist. Ze zijn al jaren bezig om de wereld in hun macht te krijgen met heel veel slachtoffers als gevolg. Wat hun beweegredenen zijn dat ben ik kwijt. In mijn ogen zijn ze zinloos bezig. Het maakt toch niet uit in wie of wat je gelooft. Als het de bedoeling is om iedereen in een bepaalde geloofsovertuiging te laten geloven, gaat nooit lukken. Omdat er zoveel religieuze uitingen zijn zoals het christendom, katholiek, boeddhisme, islam, e.d. Uiteindelijk gelooft iedereen in iets of iemand. In mijn geval geloof ik niet in religie, maar eigen visie van het hiernamaals. Ja, ik geloof in het leven na de dood. Vraag mij niet hoe dat mogelijk is. Dat is net zo onverklaarbaar als God, Allah en andere geestelijke figuren die in de bijbel of koran of andere geschriften om religie te helpen. Laat iedereen in zijn eigen waarde en accepteer de verschillen. Wij hebben per slot van rekening de aarde te leen om te kunnen leven en er wat van maken om de tijd die wij hier hebben met liefde en plezier in te vullen. Daar passen dood en verderf niet in. Dus leef en laten leven. Heb plezier met mekaar zonder machtsstrijd en geweld.

Kijk mensen, Ik besta

Mijn excuus om tussen het vorige bericht en dit bericht is heel eenvoudig.
Ik ben heel veel aan het tobben geweest over hoe nu verder met alles wat ik wil.
Ook ben ik niet achter hoe ik mij kan profileren op het gebied van mijzelf zowel privé als zakelijk
op de kaart te zetten.
Tips van anderen opvolgen doe ik niet, ik wil het allemaal zelf doen en daar hoort op je plaat gaan ook bij.
Per slot van rekening moet je het zelf om je staande te houden met alles wat op je pad komt.
En toch snap ik niet waarom het bij anderen wel met gemak lukt en bij mij niet.
Terwijl ik heel eigen ben, waarschijnlijk wordt dat niet gewaardeerd.
Standaard dingen staan blijkbaar boven hand made dingen hoewel hand made uniek is.
Zo uniek dat elk ding nooit hetzelfde is en het is ook nog eens mogelijk om custom made te creëren, gewoon iets wat een ander niet heeft.
Zo is dat ook bij je gedachtegang, je hoeft niet als een hondje andermans gedachten te volgen.
Je hebt ook een eigen stem die je kunt laten horen en dat geldt ook voor je eigen kunnen die je kunt laten zien.
Ik hoop dat men mij een kans wil geven om mijn eigen gedachtegang en kunnen te ontwikkelen en te accepteren zodat ik toch kan zeggen "Kijk, ik ben geen massa volger. Ik kan het op eigen kracht zonder dat iemand die zich een leider noemt mij beveelt."
Helaas heb ik dat punt nog niet bereikt, omdat men tot nu toe mij altijd kleineert en onderschat.
Maar hé, ik heb mijn talenten en kwaliteiten die ik niet meer door anderen laat onderdrukken.
Dus gun mij ook eens wat, want daar draait het zowel privé als zakelijk om.
Tot nu toe is er niemand geweest die de gun factor in mij zag en ziet.
Ik wil niet in het standaard profiel geplaatst te worden, ik ben niet standaard.
Ik ben een individu met individuele ontplooiingen  die graag aangeprezen willen worden.
Ik wil mezelf niet meer afvragen "Waarom lukt het een ander wel en mij niet?", het geeft mij daardoor het gevoel dat ik niet er toe doe zolang ik niet gezien word.
Ik wil niet meer onzichtbaar zijn, ik wil graag zeggen "Kijk mensen, hier ben ik en dit doe ik voor de kost." in de hoop dat men met mij weglopen.
Ik hoef niet beroemd te worden, maar wel laten weten dat ik besta. 

Dierendag

Gisteren was het 04-10-2015 ook wel dierendag genoemd. Het was de eerste dierendag zonder mijn geliefde knuffelige vriendjes & vriendinnetje, dat was erg vreemd na al met al 18 jaar voor deze lieverds gezorgd te hebben. Hoewel wij nog wel 9 paar gevleugelde vriendjes & vriendinnetjes hebben, is dat toch anders.  Ik bedoel je gaat niet 18 vogeltjes 1 voor 1 uit de kooien halen om te knuffelen. Voor je het weet vliegen een aantal in het huis rond. Oké, het vangen van de rondvliegende vogeltjes kan wel goed zijn voor je conditie. Maar het brengt ook stress voor hen met zich mee en dat wil je ook niet. Wie weet wordt dierendag ooit weer gevierd zoals wij dat gewend waren.

Een flinke poos niks meer geschreven

Na het laatst geschreven stuk had ik even geen behoefte aan om wat te schrijven.
Natuurlijk is er wel veel gebeurt zoals een rouwperiode en opnieuw mijn draai zien te vinden.
Dat laatste heb ik nog niet gevonden, ik stuit tegen diverse weerstanden op.
Mijn ondernemende idee wil ook nog steeds niet van de grond komen.
Ik weet ook niet wat ik fout doe, hoewel ik genoeg verkoopbare producten in huis heb staan.
Blijkbaar is handgemaakte ook niet erg in trek.
Hoe leuk is het als je iets hebt wat totaal op je persoonlijkheid aansluit?
Maar nee, men wil met de massa mee gaan.
Wat nu trendy is dat wil men ook hebben, stap eens uit de voorgekauwde wereld en ga je eigen smaak ontwikkelen.
Ik bedoel dit is een Zwart/roze armbandje die ik zelf gemaakt heb om eventueel te verkopen.
Het is ook mogelijk om met andere details te realiseren geheel aan je eigen persoonlijkheid.
Dit geldt ook voor ontzettend leuke haarclips zoals deze Gerbera met Eifeltoren bedeltjes en zo heb ik nog meer leuke dingetjes op Wendys_Creafantasy staan.
Waarschijnlijk is daar geen vraag naar helaas.
De verkoopprijs is niet eens zo extreem hoog.
Ik vraag op z'n minst de materiaalkosten, dus winst maak ik er ook niet op.
Ik ben al blij als ik die kosten er uit heb zodat ik weer nieuw materiaal kan kopen om weer nieuwe leuke dingetjes te maken.
Ik denk ook dat ik met deze blog account, Instagram account Wendys_Creafantasy & Twitter account Wendys_Creafant samen moet combineren om meer animo te genereren.
Want via Facebook werkt dat niet, dat heb ik al ondervonden.
Ik zal eens goed naar mijn plan moeten kijken en eventueel een beetje bijstellen.
Hoewel ik persoonlijk denk dat ik een vrij sterk plan heb die te verwezenlijken is.
Helaas heb ik ook met de gun factor te maken en blijkbaar wordt dit mij niet gegund.
Dat begrijp ik dan niet, ik probeer zeker al 21 jaar iets op te zetten wat ik niet alleen leuk vind maar ook anderen.
Soms heb ik het gevoel dat buitenstaanders mij liever onderschatten en onderdrukken i.p.v. een helpende hand uit te steken.
Ik zou bijna mijn ding willen vergelijken met de muziek industrie.
Als je iets maakt wat in het commerciële circuit niet past dan heb je ook geen bestaansrecht omdat je anders dan anders bent.
Dat is toch zonde van al die onontdekte talenten wat verborgen blijft of denk ik nou verkeerd.
Tegenwoordig komt het hier op neer dat je een kruiwagen nodig hebt of een BN-er moet zijn om een aantal deuren te laten openen.
Als eenling heb je geen schijn van kans om ergens een voet tussen de deur te krijgen en dat is erg jammer.
Maar goed, ik ga mijn best doen om toch die voet tussen de deur te krijgen als eenling en ik hoop dat iemand dit dan oppikt om mij een kans te geven.
Het moet domweg toch een keer lukken? Zeker nu!

Ik kan mijn draai nog niet vinden

Het is inmiddels een week later dat wij zonder vier voetige gezelschap zitten en ik kan nog niet wennen aan de stilte in huis.
Langzaam probeer ik de draad weer op te pakken, hoewel het niet alle dagen van harte gaat.
Maar we moeten door en het gemis een plekje zien te geven.
De spulletjes zijn voor een groot deel opgeborgen voor het geval dat wij ooit overwegen om weer zo'n vier voetige gezelschap in huis halen.
Voorlopig gaan we dat niet doen, dat kunnen wij niet maken ten opzichte van die drie kleine kanjers.Wat nu rest zijn herinneringen van onze kleine avonturier Lauda, kleine diva Nicky & kleine speurder Mikey.Wat wij allemaal met die drie hebben beleefd is eigenlijk niet te beschrijven.
Zo ging Lauda tijdens de verbouwing van een verlaagd plafond via de trap er tussen liggen met alle paniek bij de andere twee alom.
Of hij was op de muur bij de bbq gaan zitten om te kijken wat er aan de andere kant van de muur gebeurde.

Onze kleine diva Nicky hield meer van knuffelen o.a. maar ze zich voornamelijk bezig met luieren en liggen op de meest onlogische plekken.

Zoals met d'r voorpootjes in de schoenen die in de kamer stonden of prinses heerlijk in een jeans liggen.

Mikey was erg dol op water zolang hij de grond maar onder z'n pootjes voelde en takken die moesten zo groot mogelijk. Hoe lomper,hoe beter.

Dat soort dingen gaan wij nu eenmaal missen en ook hun karakters die zullen nooit vervangen kunnen worden. Want elk diertje heeft zijn of haar eigen karakter.

Met deze drie in ons geheugen sluiten wij niks uit.
Zoals al eerder is beschreven gaan wij de komende tijd niks meer in huis nemen mits er een diertje aan komt lopen of dat iemand per direct een onderdak voor een diertje zoekt.
Ondanks dat wij vrijheid er voor terug gekregen hebben, kunnen wij nu wel doen en laten wat wij willen.
Ons richten op andere dingen zonder dat je rekening moet houden met.
En toch hebben wij onze handen vol aan momenteel 16 zebravinkjes die hun zorg ook op eisen.
Voorlopig sluiten wij de vier voetige huisdieren hoofdstuk voor nu af, maar we zeggen "Nooit nooit".

 

En toen was het stil in huis

In 1996 maakte ik de stap om op mijn zelf te gaan wonen.
Na een jaar (1997) zocht ik naar gezelschap, die vond ik in een kitten en noemde haar Nicky.
In een jaar tijd had ik haar op zien groeien en vond het tijd dat zij ook gezelschap moest hebben in de uren dat ik niet thuis was.
Zo kwam in 1998 nog een kitten bij en hem noemde ik Lauda.
We hadden het heel gezellig samen totdat ik voor mijzelf gezelschap in 2000 vond.
Samen met ons viertjes hadden we al het één en ander beleefd en dachten "Ach, er kan d'r nog meer bij."
In 2002 gingen we opzoek naar nog een gezelschap waar we iets meer mee konden doen.
In datzelfde jaar gingen we naar een fokboerderij toe en zagen heel veel Jack Russell puppy's waaruit we konden kiezen.
Uiteindelijk hebben wij niks gekozen, maar wij werden gekozen door een pup die bleek het eigenwijste van het nest te zijn.
Deze pup namen we in een doos mee, tijdens de rit naar huis liet de pup merken dat hij uit de doos wilde om rond te kijken.
Dat had ik dan maar gedaan. Bij thuiskomst stonden Nicky & Lauda ons al op te wachten.
De pup noemden wij Mikey en het was voor ons allemaal wennen.
In de loop van tijd konden wij vijfjes niet meer zonder elkaar.
Er was veel leven in huis en beleefden veel gekke dingen zoals katten die van het balkon met plantenbak en al vielen.
Ook ondergingen wij een mega verhuizing van een massionette naar een eengezinswoning toe.
Dat was een hele verbetering, iedereen had genoeg ruimte en iedereen kon gaan en staan waar hij of zij maar wilde.
De tuin was helemaal een ding op zich, ze waren door de dolle heen.
De tuin was hun alles, verder dan de tuin gingen zij niet.
Er kwam wel eens voor dat de katten zich vergisten en buiten het erf terecht kwamen dan wisten ze niet hoe snel weer naar hun vertrouwde omgeving moesten lopen.
Kortom, niemand buiten het erf had last van ze.
Naar mate zij ouder werden kwamen de gezondheidsproblemen, het begon met Lauda die met zijn 8ste jaar blaasgruis problemen kreeg en we hadden hem voor de dood vandaan gehaald.Dit probleem konden wij 6 jaar in bedwang houden, maar in 2012 was de koek op.
Zijn gezondheid ging zo bergafwaarts dat wij de zwaarste beslissing in ons leven moest maken en Lauda moesten in oktober dat jaar laten gaan.
Met alle verdriet bij ons alle vier vandien besloten wij heel veel te genieten van mekaar.

In 2013 kwam een jonge koppeltje zebravinkjes in huis die leven in de brouwerij brachten, want Nicky & Mikey kwamen op een leeftijd om kalm aan te doen en te genieten van hun oude dag.

Het koppeltje daarintegen had een ander plan getrokken en zorgde er voor dat er meer zebravinkjes kwamen.

In 2014 zaten we met 10 vinkjes en een poes en een hond, maar dat duurde niet lang.

Want in april dat jaar besloot Nicky om uit haar eigen naar haar vriendje Lauda te gaan.

Toen bleven we met Mikey en 10 vinkjes over.In 2015 bleef het niet bij 10 vinkjes, er kwamen nog een aantal vinkjes bij waardoor de teller op 16 vinkjes kwam te staan.

Dat was erg gezellig totdat Mikey met zijn gezondheid begon te sukkelen.

We dachten in eerste instantie dat hij een spiertje verrekt had en keken dit een week aan.

Na een week was het nog niet over waardoor wij met Mikey naar de Dierenarts zijn gegaan.

Daar kregen wij te horen dat Mikey een voetbalknie zou hebben en kreeg medicijnen mee om de blessure te verhelpen.

Een aantal dagen na de kuur ging het nog niet over, dus hup weer naar de dierenarts toe en hij stelde voor om foto's er van te laten maken.

Daarvoor moesten wij wel naar een dierenkliniek in een dorp verderop.

Zo gezegd zo gedaan, er werden foto's gemaakt.

Maar helaas was de uitslag niet wat wij verwacht hadden waardoor wij voor de keus stonden.

Eén van de optie's kon dezelfde dag nog uitgevoerd worden, maar dat wilde ikzelf niet.

We namen Mikey en het slechte nieuws mee naar huis waar wij afscheid van Mikey namen.

Dit alles gebeurde op 12-05-2015 en die dag stond gelijk alles stil.

Ondanks dat de vinkjes er nog zijn, is het toch stil in huis.

Je bent je dagelijkse routine in één klap kwijt, nooit meer goedemorgen knuffel, nooit meer 3 keer per dag wandelen, nooit meer getrippel in huis. nooit meer........

Eén troost voor ons is dat Nicky, Lauda & Mikey weer samen zijn.

Lauda *21-04-1998 †11-10-2012

Nicky *18-04-1997 †19-04-2014

Mikey * 27-03-2002 †12-05-2015

 

Oeps, een maand niks geschreven.

Er is wel veel gebeurt afgelopen tijd, maar te weinig om er over te schrijven.
Een bedrijfsopzetje hier, een concertje daar, een herdenkinkje en een bevrijdingsfeestje overal.
Het bedrijfje wil nog niet van de grond komen, ik moet even het opzetje iets aanpassen en beter promoten. Maar daar moet ik nog even goed over nadenken.
Ik moet de boel wel kunnen combineren met mijn huishouden e.d.
Als afleiding zijn we nog naar een concert in de stad geweest en dat was erg leuk.
Verder kwam de koningsdag nog eens tussen, wat overigens een beetje tegen viel.
Men verkocht hoofdzakelijk veel kinderkleding en speelgoed.
Ook kwamen er zorgen over het hondje nog eens bij, dan heb je je hoofd ook niet naar andere zaken staan.
Met hem gaat het langzaam maar zeker de goede kant op.
De komende dagen kijk ik wel hoe ik de boel ga invullen en hopelijk volgende week verder uitwerken e.d.
Zo te lezen wordt dit geen lang verhaal, de inspiratie is momenteel even ver te zoeken.
Maar goed, ik leef nog en dat is een goed teken, toch?

Je ziet eindelijk licht aan het einde van de tunnel

Hoewel ik via Luna & Luca het een en ander door heb laten schemeren hoe wij als voetvolk worden behandeld door instantie's.
Tegenwoordig gaat men klakkeloos er vanuit dat in elke huishouden 2 verdieners aanwezig zijn, terwijl er ook huishoudens zijn die maar 1 hoofdverdiener is.
Als die hoofdverdiener zijn baan verliest wegens leeftijdsontslag of faillissement of einde contract dan komt het huishouden in de malle molen van instantie's terecht.
Je gaat er vanuit dat de bewust gekozen huisvrouw of huisman niet met de arbeidsgekte mee hoeft te doen, maar dat is minder waar.
Als je als huisvrouw of huisman meer dan 5 jaar je eigen onbetaalde onderneming hebt beheerd dan valt dat volgens de instantie's onder werkeloosheid.
Je wordt verplicht na al die jaren om weer te gaan solliciteren die je ook nog eens moet kunnen weerleggen. 

Je wordt ook nog eens voor de leeuwen gegooid om gelijk 5 sollicitatie's per week de deur uit te gooien en bij minimaal 5 uitzendbureau's inschreven te staan.
Omdat je zo lang uit de arbeidsmarkt bent, ga je er vanuit dat je ook hulp krijgt.
Nou, vergeet dat maar! Je bent totaal op jezelf aangewezen en als je andere plannen hebt zoals eigen onderneming dan wordt je daarin niet gesteund.
Er wordt glashard gezegd "Je bent representatief dus je komt zo weer aan de bak." en later wordt er gezegd "Je bent zo lang werkeloos dat het kans op slagen nihil is"
Zulke uitspraken zijn totaal niet motiverend en als je om een omscholing vraagt dan wordt er gezegd "Dat kan wel, maar dat moet je uit eigen zak betalen. Want het wordt door de instantie's niet vergoed!"
Hoe kun je een omscholing betalen als je geen rooie cent hebt en afhankelijk van een uitkering (gemeenschapsgeld) bent?
Ondertussen solliciteer je een slag in de rondte en je krijgt net zoveel afwijzingen om je oren geslingerd als de sollicitatie's die je de deur uitgooit.
Zo modder je 21 á 22 weken maar aan totdat er een verlossende woord van je partner's kant komt.
Hij heeft na 4 maanden proefplaatsing en 2 faillissementen eindelijk een contract aangeboden gekregen.
Oké, het is wel weer een contract voor een pilot van 3 maanden. Dat geeft niet, het geeft je wel lucht en je kunt als huisvrouw of huisman eindelijk je eigen plan trekken.
Maar dan ben je d'r nog niet, want in de uitkeringsperiode heb je bij de vaste lasten wat achterstand op gelopen die je ook nog moet weg zien te werken.
Gelukkig kun je bij een heleboel verschuldigde partijen afspraken maken mits je tijdige aangeeft dat je even niet bij machten bent om het verschuldigde bedrag in één keer kunt betalen.
Je kunt zo'n periode als deze pas afsluiten als je alles weer een stabiele basis inkomen en alles op de rit hebt, daarna kun je je slag slaan.
Je ziet eindelijk licht aan het einde van de tunnel en je richten op je eigen onderneming vanuit huis.
In mijn geval wil ik creatieve onderneming doen door middel van dingen maken, opknappen en verkopen.
Dit idee heb ik in mijn hoofd al zo ver uitgewerkt, maar ik heb 't nog niet op papier staan.
Ik wil het eerst in het praktijk uitvoeren alleen om te kijken of dit haalbaar is.
Voordeel vanuit huis te gaan ondernemen is dat je alles in eigen beheer hebt en je kunt het combineren met je dagelijkse bezigheden, dat is een kwestie van goed organiseren en plannen.
Je zult voor jezelf een werkschema moeten ontwikkelen om alles in goede banen te leiden.
Het zal wel met vallen en opstaan gebeuren, maar dat geeft niet.
Daar leer je alleen maar van om je dromen uit te laten komen.
Blijf daarom niet dromen, voer het uit.
Laat zien wat je in petto hebt dan ben jij straks diegene die het laatste lacht!
De mensen die je gekleineerd hebben, hebben het gigantisch mis.
Zo'n diepe dal als deze periode maakt je huishouden alleen maar sterker zo lang je je dromen, hart en idealen maar volgt.
De tijd dat je over je heen laat walsen is voorbij.
Je hoeft niet meer te raften over de woeste wateren totdat je koppie onder gaat, vaar rustig over rustig vaarwater daar bereik je het meeste mee.
Dus kom op, de schouders er onder om je eigen succes te behalen.

Dreamer

Dromen, iedereen heeft ze wel. Iedereen heeft wel wensen die ze graag uit zien komen.
Helaas gebeurt er vaak dat niet alle dromen uitkomen.
Het ene moment komen dromen door onverklaarbare wijze niet uit en het ander moment worden dromen door buitenstander de kop in gedrukt.
Je doet je stinkende best om je harte wens te verwezenlijken met minimale middelen, maar dan stuit je op andere dingen die jou verplichten om je droom nog langer in de vrieskast te zetten.
Hierdoor blijf je een dreamer die met de dag steeds kleiner wordt. Je bent al ruim 20 jaar bezig om iets op poten te zetten dat elke doelgroep aanspreekt, maar dat is niet zo makkelijk als men denkt.
"Ach,dan begin je toch voor jezelf als je niet bij een werkgever aan de slag kunt." Het is niet 1 2 3 opgezet, daar gaat jaren lang plannen maken, aanpassen, tijdloos en veel elke knip beschikbaar. Als je zo ver bent dan krijg je te maken met een instantie die jou tegenhoudt met je voorgenomen onderneming.
"Als je toch je onderneming operatief maakt dan wordt dat als inkomsten gezien en dus gekort op de uitkering."
Men vergeet even dat de eerste inkomsten op gaan aan materiaal en producten, die inkomsten levert niet zo veel op dat je er van kunt leven .
Nee, je kunt nog niet eens brood van kopen dat ben je zeker 3 tot 5 jaar verder.
Hierdoor merk je toch dat je beperkt wordt in je doen en laten. Terwijl men dolgraag dat mensen weer aan het werk komen al dan niet voor een werkgever of als een zelfstandiger.
Door de manier hoe de instantie's met dit soort mensen omgaan is niet te beschrijven, waardoor de moed domweg in de schoenen zakt.
Hallo instantie's wordt eens wakker en help de mensen met hun idealen i.p.v. helpen van de regen in de drup!

Het is te mooi om waar te zijn.

Het is afgelopen tijd zo veel gebeurt om te beschrijven. Zo ook in het leven van Luna & Luca. Er werd zo veel dingen beloofd wat men niet waar kon maken.
Ze zijn weer terug bij af en de dromen die op korte termijn in vervulling zouden gaan, zijn ook van de baan met dank aan de buitenstaanders. Deze buitenstaanders dachten hoofdzakelijk aan hun eigen haggie en niet aan anderen die totaal buiten de situatie stonden.
Nu breekt voor de zo veelste keer een onzekere tijd aan. Solliciteren totdat je een ons weegt waarbij de moed in je schoenen zakt.
Werkgevers zijn in de afgelopen half jaar niks veranderd en de eisen ongewijzigd.
De werknemers moeten zo jong mogelijk zijn wegens de lage kosten. 
Maar als 35+ & 40+ ben je op de arbeidsmarkt uitgerangeerd. 
Daar hebben bepaalde instantie's schijt aan. Dus het leven van Luna & Luca is ook niet wat zij voor ogen hadden. Zal het geluk ooit het leven toelachen?
Door dit alles staat het leven al een half jaar stil, in dat half jaartje had Luna's dingetje allang op de rit kunnen staan. Alle verkoopbare spullen staan of liggen te verstoffen. Om buiten het boekje te gaan neemt risico's met zich mee. Luna wil wel, maar het mag niet dan krijgt ze de ene sanctie naar de andere om d'r oren. 
Ondertussen zijn er andere mensen die deze gok wel durven te nemen zonder dat zij op hun donder krijgen.
De brutalen hebben de halve wereld.

Pesten en cyberpesten!

Ik zal je eens gaan vertellen wat pesten op welke manier dan ook met je doet als je het doelwit bent. 
Als je gepest wordt dan maakt het je erg onzeker en je denkt dat je niet eens er toe doet. 
Op school werd ik gepest door zowel  de leerlingen als de leerkrachten en weet je waarom? 
Omdat ik klein van stuk was en dat ik een trage leerling was. 
Tot overmaat van ramp werd ik afgerekend op zowel mijn gebit (ik had te klein gebit waardoor er weinig ruimte voor de hoektanden was.) als op mijn montuur. 
Ik werd uitgescholden voor dracular,vampier en brilsmurf.
Ik kan je vertellen dat ik dat niet leuk vond waardoor mijn schoolprestatie flink onder leed. 
Op het moment dat ik mijn diploma op zak had, had ik de school vaarwel gezegd en probeerde mijn geluk op de arbeidsmarkt te vinden. 
Maar helaas ook daar vond ik niet wat ik zocht, ik werd door volwassenen uitgemaakt voor nietsnut en ik kon niks. 
Ondertussen maakten de volwassen wel misbruik van mijn kennis die ik zonder scholing had vergaard. 
Als gevolg van het pesten op school ben ik niet verder gekomen dan wat ik voor ogen had. 
Dus denk heel goed na voordat je iemand het leven zuur gaat maken. 
Want je kunt met pesten andermans leven ruïneren met alle gevolgen van dien. 
Gelukkig ben ik op een keerpunt gekomen dat ik mij niet meer laat beïnvloeden door anderen die hun eigen leven niet op orde hebben. 

Het is lente, een nieuw begin.

Het is lente, een start van een nieuw begin. 
Een nieuw leven en een nieuwe uitdaging, een uitdaging die perspectief voor de nabije toekomst moet bieden. 
Een toekomst die naar onafhankelijkheid zal moeten leiden en bovenal veel plezier gaat opleveren. 
Het verlangen naar je eigen ding doen zonder dat er druk van anderen op je schouders rust. 
Je creatieve overloaded hoofd te ontladen, daar kun je nu alleen nog van dromen. 
Je kunt wel in voren gaan werken,  maar als je geen opslag hebt om je gedaande werk op te slaan dan houdt het even op. 
Ondertussen heb je een soort van een bedrijfsplan al klaar liggen, maar je kunt niet verder. 
Omdat je nog andere verplichtingen hebt,  verplichtingen die geen toekomst perspectief bieden. 
Maar je hebt geen keus,  je moet even door de zure appel heen bijten. 
Zodra het groene licht gegeven wordt dan kun je de vlag gaan uithangen en een feestje bouwen. 
Het vieren van je onafhankelijkheid en het feit dat je eindelijk weer je eigen geld kan en mag verdienen in eigen beheer. 
Geen werkgever of instantie die je vertellen wat je moet en laten. 
Hoewel het eerst genoemde je na tig sollicitatie's vertikken om een kans te geven. 
Een gemiste kans voor hen die zij laten liggen, omdat zij niet weten met wie zij te maken hadden. 
Maar jij zal gaan lachen en de middelvinger opsteken naar hen die je vet onderschat hebben. 
Hoedan ook nog even volhouden, hoe moeilijk het ook is. 
Ook al gaan er honderden sollicitatiebrieven de deur uit en tig afwijzingen op de koop toe. 
Op een dag klopt onafhankelijkheid bij je aan de deur die je met open armen ontvangt. 
Zodat je kunt laten zien dat je wel waard bent om in deze onstuimige maatschappij te functioneren en de kleinerende mensen de rug toe te keren. 
Per slot van rekening ben je geen nummer of een werkslaaf, hoewel men dat heel graag willen zien. 
De arbeidsmarkt draait om werkslaven en om poen, want veel poen betekent veel macht over de ruggen van anderen. 
Maar luister, zonder voetvolk waren geen landbouw, woningen, supermarkten en andere onmisbare elementen die de eerste levensbehoefte verzadigd. 

Met één been in de droom

Daar sta je dan met één been in de droom die je voor ogen had.
Plots wordt dat been bruut uit die droom gerukt door bepaalde omstandigheden wat je zelf niet in de hand hebt.
Waardoor je weer terug bij af bent, weg onafhankelijkheid. Het geduld raakt langzaam op, zo ook bij Luna & Luca.
Je dacht dat je nog één week met verplichtingen te gaan had, helaas dat gaat dus niet door. Je moet vrolijk verder hoewel het steeds moeilijker wordt.
Ook bij Luna & Luca zakt de moed in de schoenen en vragen zich af "Wanneer komt het geluk eens naar ons toe?" Zij verlangen net als ieder ander naar het op eigen benen staan wereldje, als telkens roet in het eten wordt gegooid dan komen zij nooit op eigen benen te staan.
Wat dat betreft is de maatschappij zo verrot dat je geen uit weg meer ziet en je tijd maar moet uitzitten. Buitenstaanders stoppen mensen veel te snel in hokjes, ook bij Luna & Luca is dat het geval.
"Hallo, we kunnen meer dan alleen solliciteren tot je een ons weegt.", denken Luna & Luca. "Wij zijn niet dom om andere dingen te gaan ondernemen, zo lang wij continu tegen gehouden worden dan komen wij ook niet verder!"
Hulp van die buitenstaanders hoeft je ook niet te verwachten,  er wordt namelijk van je verwacht dat je aan al hun verplichtingen voldoet. Ondertussen zitten zij op door de maatschappij gefinancierde stoel hun targets te halen, hun cliënten ho maar.
Omscholing kan wel, maar op eigen kosten. Deze worden niet meer vergoed. Maar ja, als je net zo'n platzak bent als Luna & Luca dan is omscholing onmogelijk.
Het lijkt er op dat zulke mensen je domweg niet willen helpen, want hun salaris is al dik in de pocket. De huidige maatschappij draait alleen maar om die rot centen, ook al heb je niks meer toch blijft men bij je plukken.
Luna & Luca zijn ondertussen er achter gekomen dat het een zelfredzaamheid maatschappij op komst is. De enige die hier van profiteren zijn de mensen die niet op de centen hoeven te letten, want zij worden met de dag rijker.
De mensen zoals Luna & Luca worden alleen maar armer en nee, dit is niet van de laatste tijd. Dit is altijd zo geweest en dat zal ook altijd zo blijven. Maar he, het voetvolk is wel het volk die de centen voor die rijke stinkers binnen halen en dat wordt bij die rijke stinkers even vergeten.
Dat die rijke stinkers hun centen verkwanselen en uiteindelijk  failliet gaan boeit ze niet, maar het voetvolk zit door hun verkwanseling dan wel in de problemen.
Kortom, het voetvolk zoals Luna & Luca zullen altijd de werkslaven van de rijke stinkers blijven en worden zonder pardon als grof vuil aan de kant gezet.
Dit is een materie die nooit begrepen zal worden, maar ooit zal het voetvolk zich tegen die rijke stinkers gaan keren.  

Aanpassingen

De levenslessen van Luna & Luca gaan gewoon door ondanks een aantal aanpassingen.
Het aftellen is begonnen, het duurt niet lang meer dat Luna & Luca hun dromen na kunnen jagen.
Ondanks zo'n beknopte levensstijl hebben zij heel wat geleerd en hebben zij een nieuwe sport gevonden.
Het kost geen geld in tegendeel het levert geld op, door heel bewust met geld om te gaan leerden zij dat het helemaal niet erg is om minder te hebben.
Alleen er moesten wel bepaalde wensen in de wacht staan, maar wensen moet je ook houden anders ga je er onder door.
Hoewel de sollicitatie activiteiten tot nu toe niks hebben opgeleverd, houdt Luna zich vast aan wat zij echt wil.
Als er volop groen licht brandt dan gaat zij met volle kracht en aandacht op haar ding storten, zij zal iedereen die haar flink onderschat heeft een poepie laten ruiken.
Want niemand heeft het recht om andermans dromen te laten verdoemen.
Het is zeker niet te laat om de roer 360° om te gooien, pak net als Luna je kans.
Ga je wensen verwezenlijken die je nu al kunt doen. Naar mate je ouder wordt, wordt de drang naar complete afhankelijkheid steeds groter.
Wacht niet langer, het is nu jouw tijd en laat andere mensen maar kletsen.
Deze mensen hebben zelf niet het lef om die stap te wagen waardoor zij jaloers op je worden, omdat jij die lef wel hebt.
Sla je handen in één en ga er voor, dat zal Luna 100% zeker doen. Zij zal gaande weg ook hier en daar op haar gezicht gaan vallen, maar dat hoort er bij.
Wees dus niet bang voor falen, van falen leer je alleen maar weer.
Als je zelf niks onderneemt dan een ander dat ook niet voor je doen. Het huidige leven is niet meer één voor allen en allen voor één.
Je bent min of meer op jezelf aangewezen of je wilt voor een werkgever als werkslaaf aan de gang, maar dat is aan jezelf.
Wat Luna wilt zeggen "Het is niet het einde van de wereld als je van de berg afgegleden bent, gewoon weer opstaan en doorgaan. Zolang je je dromen maar niet uit het oog verliest."
Raap je moed bij elkaar en pak één van je dromen op, laat zien dat je niet uit het veld te slaan bent.
Als iemand anders zijn of haar droom kan waar maken, waarom zou jij dat niet kunnen?
Voor sommige dromen heb je een begin kapitaal nodig, voor andere dromen heb je alleen lef nodig.
Dus begin eerst met de dromen die indirect geen geld kosten, daarna kun je stap voor stap verder oppakken.
Laat zien dat je wel sterk in je schoenen staat om met een schone lei te beginnen.
Kortom, succes met misschien wel de grootste stap van je leven al dan niet in het land waar je nu woont.

Onstuimig weekje

Sinds de laatste gebeurtenissen van Luna & Luca zijn buiten hen om andere dingen gaande.
Terwijl zij bezig waren om zichzelf weer op de rit te krijgen en een nieuwe sport hebben ontdekt, waren buiten de landsgrenzen totaal andere mensen in paniek.
Er is een groep mensen die denken de hele wereld op andere gedachten te krijgen door aanslagen en moorden te plegen, waardoor de overheden in aller hoogste paraatheid staan.
Deze groep mensen denken dat zij wegens hun geloofsovertuiging barbaarse manier andere mensen over te halen om bij hen aan te sluiten.
Als andere mensen daar anders er over denken dan moeten zij bekopen met de dood, maar dit heeft totaal niks met geloofsovertuiging te maken.
Ondertussen komen deze dreigementen steeds dichterbij om vrije manier van denken, zeggen, schrijven, zingen en tekenen komt dan in gedrang.
Iedereen is gewend om vrij uit zijn of haar mening te uiten, daar denken desbetreffende groep mensen totaal anders over.
Ondanks dat Luna & Luca met zichzelf bezig zijn, zijn zij niet eens met de gedachtegang van deze groep mensen.
Zij hebben zoiets van "Laat iedereen in zijn waarde. Iedereen mag denken, zeggen en geloven in wat zij wil. Zolang zij anderen niet verplichten om in hun manier van denken, zeggen en geloven mee te gaan."
Onlangs waren Luna & Luca in oude liedjes aan het neuzen en zij kwamen liedjes tegen die 20 á 30 jaar geleden al werden gezongen, zoals "Sunday, bloody sunday" van de groep U2 en "Iedereen is van de wereld" van The Scene die in deze tijd weer actueel zijn.
75 jaar geleden vochten ieders grootouders voor een vrije wereld in eigen land, dit duurde 5 jaar en een groot aantal slachtoffers voordat zij grip in eigen handen kregen.
Dat zal in deze tijd weer aan barrels worden gegooid door een groep mensen die zich wil radicaliseren en de baas over andermans leven wil hebben.
Dat kan niet en dat mag niet. Laat iedereen in zijn eigen waarde, dwing niemand iets op.
Mensen hebben van hun eigen al problemen genoeg, alle eindjes aan elkaar proberen te knopen, baan verlies e.d. is al ernstig genoeg. Dan kun je zo'n groep achterlijken niet erbij gebruiken.
Ondanks alles proberen Luna & Luca zichzelf terug te vinden en zich te richten op wat in de nabije toekomst komen gaat.
Gelukkig krijgen zij onvoorwaardelijke liefde van hun huisdiertjes. Zij veroordelen niemand, zij hebben geen vreemde manier van denken, zij zijn altijd vrolijk.
Daar kunnen sommige mensen een voorbeeld aan nemen. Wat dat betreft kunnen mensen beesten zijn. Luna & Luca hebben meer vertrouwen in dieren dan in mensen.
Leven in een oorlogvrije wereld zal nooit gebeuren en dat is ook nooit geweest, wat overigens wel jammer is. Wat in deze tijd gaande is draait om macht en extreme vorm van religie, waardoor veel onschuldige slachtoffers vallen.

     

Het jaar is amper 10 dagen oud

Het jaar is amper 10 dagen oud en Luna & Luca zitten vol met plannen. 
Zij willen zo snel mogelijk de boel recht trekken en hun plannen ter uitvoering brengen. 
Het belangrijkste is de chaos in hun hoofd, leefomgeving en administratie wordt opgeruimd zodat zij met een schone lei kunnen beginnen.
Maar dan moet er geen rare dingen van buitenaf bij komen dan is de overzicht zoek. 
Luna & Luca doen hun best om weer de berg op te klimmen met alle obstakels die tijdens hun beklimming tegenkomen.
"Never give up your dream", is momenteel hun motto. 
Met man macht zetten zij alles op alles om al die negativio's in hun omgeving een flinke stinkerd laten ruiken.
Het is namelijk erg makkelijk om iemand te demotiveren dan te motiveren. 
Daarom gaan Luna & Luca op hun manier de kont in de krib gooien en laten zien dat het ook anders kan.
Zij zijn echt vastberaden en niemand zal hen tegen kunnen houden.
Per slot van rekening bestaat het leven voornamelijk uit vallen en opstaan.
Als je nooit in je leven op je smoel bent gegaan dan zul je ook nooit weer kunnen opstaan.
Ondernemen is risico's nemen en enorm veel leren van je fouten.
Van de fouten die tot heden zijn begaan leren Luna & Luca enorm van, zodat zulke fouten niet meer in zo'n vorm terug zullen keren. 
Dus laat de mensen maar kletsen en volg je dromen.
Het niet volgen van je dromen zal op den duur aan je blijven knagen.
Neem het voorbeeld van Luna & Luca over en let's go up to make your dream real.

De feestdagen zijn achter de rug.

De feestdagen achter de rug en 2015 is nog vers. Luna & Luca hebben tot hun verbazing goed doorstaan. Hoewel dit keer anders dan anders was.
Geen cadeautjes, maar wel een doos vol plannen, targets, ideëen die zij proberen te realiseren.
De eerste doel die Luna & Luca voor ogen hebben is hun lei opschonen en bepaalde punten vereffenen.
2015 moet hun jaar worden door gewoon af te dwingen. Hun hoofden leeg maken, de obstakels vervagen en hun idealen verwezenlijken.
Maar Luna & Luca staan nu nog aan de voet van de berg, de top oogt nog heel ver weg. Ze zijn vastberaden om voor de jaarwisseling van 2015 naar 2016 de bergtop te bereiken.
Niemand maar dan echt niemand zal hen weg versperren. Als men dat wel gaat doen dan krijgt men een flinke schop onder hun achterste van Luna & Luca. 
Hopelijk staan het geluk & wilskracht dit keer wel aan hun zijde. Alles is mogelijk, ook al wordt dat anders beweerd.
Luna & Luca gaan niet meer in andermans voordeel te werken. Het is nu echt Luna & Luca's tijd en dat pakt niemand meer af.