Dreamer

Dromen, iedereen heeft ze wel. Iedereen heeft wel wensen die ze graag uit zien komen.
Helaas gebeurt er vaak dat niet alle dromen uitkomen.
Het ene moment komen dromen door onverklaarbare wijze niet uit en het ander moment worden dromen door buitenstander de kop in gedrukt.
Je doet je stinkende best om je harte wens te verwezenlijken met minimale middelen, maar dan stuit je op andere dingen die jou verplichten om je droom nog langer in de vrieskast te zetten.
Hierdoor blijf je een dreamer die met de dag steeds kleiner wordt. Je bent al ruim 20 jaar bezig om iets op poten te zetten dat elke doelgroep aanspreekt, maar dat is niet zo makkelijk als men denkt.
"Ach,dan begin je toch voor jezelf als je niet bij een werkgever aan de slag kunt." Het is niet 1 2 3 opgezet, daar gaat jaren lang plannen maken, aanpassen, tijdloos en veel elke knip beschikbaar. Als je zo ver bent dan krijg je te maken met een instantie die jou tegenhoudt met je voorgenomen onderneming.
"Als je toch je onderneming operatief maakt dan wordt dat als inkomsten gezien en dus gekort op de uitkering."
Men vergeet even dat de eerste inkomsten op gaan aan materiaal en producten, die inkomsten levert niet zo veel op dat je er van kunt leven .
Nee, je kunt nog niet eens brood van kopen dat ben je zeker 3 tot 5 jaar verder.
Hierdoor merk je toch dat je beperkt wordt in je doen en laten. Terwijl men dolgraag dat mensen weer aan het werk komen al dan niet voor een werkgever of als een zelfstandiger.
Door de manier hoe de instantie's met dit soort mensen omgaan is niet te beschrijven, waardoor de moed domweg in de schoenen zakt.
Hallo instantie's wordt eens wakker en help de mensen met hun idealen i.p.v. helpen van de regen in de drup!

Het is te mooi om waar te zijn.

Het is afgelopen tijd zo veel gebeurt om te beschrijven. Zo ook in het leven van Luna & Luca. Er werd zo veel dingen beloofd wat men niet waar kon maken.
Ze zijn weer terug bij af en de dromen die op korte termijn in vervulling zouden gaan, zijn ook van de baan met dank aan de buitenstaanders. Deze buitenstaanders dachten hoofdzakelijk aan hun eigen haggie en niet aan anderen die totaal buiten de situatie stonden.
Nu breekt voor de zo veelste keer een onzekere tijd aan. Solliciteren totdat je een ons weegt waarbij de moed in je schoenen zakt.
Werkgevers zijn in de afgelopen half jaar niks veranderd en de eisen ongewijzigd.
De werknemers moeten zo jong mogelijk zijn wegens de lage kosten. 
Maar als 35+ & 40+ ben je op de arbeidsmarkt uitgerangeerd. 
Daar hebben bepaalde instantie's schijt aan. Dus het leven van Luna & Luca is ook niet wat zij voor ogen hadden. Zal het geluk ooit het leven toelachen?
Door dit alles staat het leven al een half jaar stil, in dat half jaartje had Luna's dingetje allang op de rit kunnen staan. Alle verkoopbare spullen staan of liggen te verstoffen. Om buiten het boekje te gaan neemt risico's met zich mee. Luna wil wel, maar het mag niet dan krijgt ze de ene sanctie naar de andere om d'r oren. 
Ondertussen zijn er andere mensen die deze gok wel durven te nemen zonder dat zij op hun donder krijgen.
De brutalen hebben de halve wereld.

Pesten en cyberpesten!

Ik zal je eens gaan vertellen wat pesten op welke manier dan ook met je doet als je het doelwit bent. 
Als je gepest wordt dan maakt het je erg onzeker en je denkt dat je niet eens er toe doet. 
Op school werd ik gepest door zowel  de leerlingen als de leerkrachten en weet je waarom? 
Omdat ik klein van stuk was en dat ik een trage leerling was. 
Tot overmaat van ramp werd ik afgerekend op zowel mijn gebit (ik had te klein gebit waardoor er weinig ruimte voor de hoektanden was.) als op mijn montuur. 
Ik werd uitgescholden voor dracular,vampier en brilsmurf.
Ik kan je vertellen dat ik dat niet leuk vond waardoor mijn schoolprestatie flink onder leed. 
Op het moment dat ik mijn diploma op zak had, had ik de school vaarwel gezegd en probeerde mijn geluk op de arbeidsmarkt te vinden. 
Maar helaas ook daar vond ik niet wat ik zocht, ik werd door volwassenen uitgemaakt voor nietsnut en ik kon niks. 
Ondertussen maakten de volwassen wel misbruik van mijn kennis die ik zonder scholing had vergaard. 
Als gevolg van het pesten op school ben ik niet verder gekomen dan wat ik voor ogen had. 
Dus denk heel goed na voordat je iemand het leven zuur gaat maken. 
Want je kunt met pesten andermans leven ruïneren met alle gevolgen van dien. 
Gelukkig ben ik op een keerpunt gekomen dat ik mij niet meer laat beïnvloeden door anderen die hun eigen leven niet op orde hebben. 

Het is lente, een nieuw begin.

Het is lente, een start van een nieuw begin. 
Een nieuw leven en een nieuwe uitdaging, een uitdaging die perspectief voor de nabije toekomst moet bieden. 
Een toekomst die naar onafhankelijkheid zal moeten leiden en bovenal veel plezier gaat opleveren. 
Het verlangen naar je eigen ding doen zonder dat er druk van anderen op je schouders rust. 
Je creatieve overloaded hoofd te ontladen, daar kun je nu alleen nog van dromen. 
Je kunt wel in voren gaan werken,  maar als je geen opslag hebt om je gedaande werk op te slaan dan houdt het even op. 
Ondertussen heb je een soort van een bedrijfsplan al klaar liggen, maar je kunt niet verder. 
Omdat je nog andere verplichtingen hebt,  verplichtingen die geen toekomst perspectief bieden. 
Maar je hebt geen keus,  je moet even door de zure appel heen bijten. 
Zodra het groene licht gegeven wordt dan kun je de vlag gaan uithangen en een feestje bouwen. 
Het vieren van je onafhankelijkheid en het feit dat je eindelijk weer je eigen geld kan en mag verdienen in eigen beheer. 
Geen werkgever of instantie die je vertellen wat je moet en laten. 
Hoewel het eerst genoemde je na tig sollicitatie's vertikken om een kans te geven. 
Een gemiste kans voor hen die zij laten liggen, omdat zij niet weten met wie zij te maken hadden. 
Maar jij zal gaan lachen en de middelvinger opsteken naar hen die je vet onderschat hebben. 
Hoedan ook nog even volhouden, hoe moeilijk het ook is. 
Ook al gaan er honderden sollicitatiebrieven de deur uit en tig afwijzingen op de koop toe. 
Op een dag klopt onafhankelijkheid bij je aan de deur die je met open armen ontvangt. 
Zodat je kunt laten zien dat je wel waard bent om in deze onstuimige maatschappij te functioneren en de kleinerende mensen de rug toe te keren. 
Per slot van rekening ben je geen nummer of een werkslaaf, hoewel men dat heel graag willen zien. 
De arbeidsmarkt draait om werkslaven en om poen, want veel poen betekent veel macht over de ruggen van anderen. 
Maar luister, zonder voetvolk waren geen landbouw, woningen, supermarkten en andere onmisbare elementen die de eerste levensbehoefte verzadigd.