Het spijt mij,

Dat ik de laatste tijd erg weinig geblogged heb. Dit heeft te maken met dat ik weinig inspiratie heb gehad en dat ik met onder andere hand made sieraden en dergelijke bezig ben geweest.
Helaas kan ik die leuke unieke dingen niet aan de vrouw te brengen en daar baal ik best wel van. Het lijkt erop dat vrouwen niet van unieke items houden waardoor zij met de massa mee lopen.
Daar houdt ik niet van. Ik ben geen massa wezen, ik ben een uniek persoon met een unieke eigen smaak. Ik ben geen fashionista die in de mode loopt. Ik ga liever tegendraads door fashion uit de verloren jaren te dragen. Steeds opzoek naar unieke items en daar hoort ook mijn creatieve uitspattingen bij.
Hoe uitgesprokener je bent, hoe unieker je wordt.
Helaas wordt dat niet door de massa geaccepteerd waardoor je verder van de wereld buitengesloten wordt.
Hierdoor worden je creativiteit en je kunnen niet gezien. Ja, tegen de tijd dat je onder de zoden ligt dan pas wordt je gezien.
Ik ben het zat dat men mij kleineren met de woorden "Je loopt uit de maat. Je kan dit niet, je kan dat niet. Je bent te klein, te dom om bepaalde opdrachten uit te voeren." 
Ja, ik ben klein van stuk. Nee, ik ben niet dom. Ik heb meer in mijn mars dan wat men denkt.
En nee, ik solliciteer nergens naar. Het enige wat ik wil, is mijn droom najagen.
Alleen niemand gelooft in mijn kunnen waardoor ik helemaal alleen ervoor sta. Dat is heel erg frustrerend.
Wat ik wil is erkenning voor mijn creativiteit en dat wordt niet gegund. Hierdoor besta ik niet voor de buitenwereld.
Er zijn zat mensen die totaal niks kunnen die toch de erkenning en bekendheid krijgen. Ik noem een "Barbie" of een "Paris Hilton", wat kunnen en hebben zij wat ik niet heb of kan?
Laat ik maar ophouden met deze klaagzang voordat ik mezelf helemaal gek maak met iets wat ik niet kan verklaren.
Nogmaals excuses voor het stilzwijgen op de blog.
Ik zal proberen om wat vaker wat neer te pennen.

 Wendy

Hallo, daar ben ik weer 😊

Ja, ik weet het. Ik heb de blog een beetje verwaarloosd, dit heeft te maken met dat ik met andere dingen bezig ben. Ik hoop dat die dingen iets meer gaan opleveren dan bloggen en vloggen. Ja, ook het vloggen heb ik verwaarloosd. Maar het gaat allemaal weer goed komen met alle projecten. Toch had ik het gevoel dat ik hier ook even goede dag moest zeggen. Zo, bijdeze Goede dag allemaal. Verder heb ik erg weinig te vertellen vandaag. Beter kort en krachtig dan niks en stil. De volgende keer zal ik meer schrijven mits wat te schrijven valt. Tot die tijd zal je geduld moeten hebben voor een nuttig verhaal.

Waarom?

Waarom lukt het mij niet om mijn handgemaakte spulletjes te verkopen?
Wat doe ik fout?
Ik vraag niet eens de hoofdprijs, ik ben al blij als ik mijn materiaalkosten eruit heb.
Als ik ook nog eens mijn uurtjes erbij reken dan wordt dat inderdaad kostbaar en dat wil ik niet.
Ik wil het betaalbaar houden, zodat iedereen met leuke dingetjes voor weinig kan lopen.
Mijn spulletjes heb ik al op instagram account Wendy's Creafantasy staan (de link vindt je rechts naast het blogblokje). Het enige wat ik krijg is "Oh wat leuk en tig likes." Daar koop ik niks voor!
Ik snap niet waarom het bij een ander wel lukt, heeft het te maken dat zij lopen spammen?
Ik weet het niet, ik ben niet zo'n iemand die loopt te spammen dan ben ik bang dat ik mijn eigen glazen ingooi.
Ik dacht dat ik met mijn spulletjes uniek was door de boel costum made te presenteren.
Alles wat ik maak, kan naar eigen wens ingevuld worden en dat maakt het uniek.
Niemand heeft bij mij hetzelfde product. Daarom snap ik niet dat het niet werkt.
Het lijkt erop dat iedereen liever het kuddegedrag volgt dan zijn of haar smaak te volgen.
Verder lijkt het op dat ik loden vingers heb die nooit goud zullen worden.
Terwijl anderen wel gouden vingers hebben waardoor alles in goud veranderd.
Wie kan mij dan vertellen hoe ik het wel aan kan pakken?
Wat ik wel weet is dat ik met mijn spulletjes uniek en eigentijds wil zijn en blijven.
Blijkbaar wordt dat niet gewaardeerd. Vergeet niet dat zelfgemaakte spulletjes wat tijd kost om ze te maken voordat ze verkocht kunnen worden waardoor het geen massa productiewerk is.
Dus kom maar op met de tips & tricks die voor mij van toepassing is. Momenteel kan ik alle suggesties wel gebruiken.
Voor mijn gevoel doe ik al voldoende.

Rare dromen

Ik heb een hele poos hier niks geschreven, maar dit moest ik opschrijven en met jullie delen in de hoop dat één van jullie een antwoord voor mij heeft.
Hartelijk dank daarvoor alvast.
Heb jij dat ook??
Ga je een dutje doen dan heb je ineens rare dromen.
Zo droomde ik dat er aan de deurbel gebeld, ik deed open en plots ging die gast als een dolle naar alle radiatoren toe.
Die gast zegt "Welke amateur heeft dit alles geïnstalleerd?" Daar gaf ik geen antwoord behalve "D'r uit!" Ondertussen gaf die gast natuurlijk geen gehoor aan mijn bulkende bevel en trok alle werkende radiatoren die in het huis te vinden waren zo van de muren af.
Door die actie kwam mijn Kenau gedrag naar boven en manlief bleef domweg zitten.
Uiteindelijk had ik die gast de deur uitgewerkt, maar kort erna kwam een andere malloot met een kleine hoogwerker aan die ongevraagd de ramen aan de buitenkant ging wassen.
Ik was woest en verjoeg die gast ook weer.
Dan denk je nu "Einde van je droom." Nee, helaas het ergste komt nog.
In mijn droom zie ik een vrachtwagentje met een platte aanhanger aan komen rijden.
Uit dat wagentje stapt weer een andere malloot uit met een emmertje Royaal Blauwe verf en een kwast in zijn handen.
Die malloot ging met de verf aan de gang, alles werd blauw, maar dan ook echt alles blauw.
Van kozijnen tot bloempotten, dus die Kenau in mij werd een über Kenau en ik brulde "Hiervoor heb ik nooit mijn toezegging gegeven. Daarbij wil ik de kleur blauw niet eens, maar antraciet!" Ondertussen kreeg ik nog steeds geen bijval van manlief. 
Vreemd toch zo'n droom of zal er een betekenis er achter liggen?
Wie kan mij hierover een uitleg geven? 

Long time no write

Zoals de titel al omschrijft heb ik al een poosje niet geschreven.
De eerste maand van het jaar was een maand van wikken en wegen.
Een maand van creatieve experimenten en dergelijken.
Een maand van bepaalde dingen overdenken.
Heb ik uiteindelijk besloten om een videocameraatje ter hand te nemen.
Ik ben sinds 1 februari aan het vloggen geslagen, het is wel erg onwennig.
Het schijnt dat je er in moet groeien en dat op den duur je tweede natuur wordt.
Voorlopig ben ik aan het ontdekken hoe alles werkt en geloof mij dat er veel kinderziektes in zal zitten.
Maar ja, van fouten leer ik weer. Stel dat alles perfect zal gaan dan heb ik niks meer te leren.
Ik heb van kinds af aan het vallen en opstaan geleerd wat nu nog het geval is.
Ik denk ook dat het per keer steeds makkelijker wordt en dat de fouten af zullen nemen.
Ik ben ook nog niet over uit welk onderwerp ik zal uitlichten.
Over mode, make-up, kapsels en handenarbeid hoef ik het niet te doen, want daar zijn er al genoeg filmpjes van.
Gaande weg zal wel een onderwerp ontwikkelen waarin ik als een vis in het water ben.
Maar eerst stapje voor stapje de wereld van Youtube betreden en ik hoop dat de kijkers het leuk gaan vinden wat ik doe.
Als het naar een paar maanden niks wordt dan kan ik 't altijd vaarwel zeggen, maar dat is nu niet ter sprake.
Nou, dit is een korte verklaring waarom ik afgelopen periode even van de radar verdween.
Maar ik ben weer terug en ik hoop dat deze trein ook blijft doorrijden naar het perron "Positiviteit" in plaats van een boemeltrein die bij elk perron stopt.
Ik zeg "Laat de Intercity trein maar komen. Oeh hoooeeee" en stap samen met mij in het avonturen trip als je durft.
Je kunt mijn camera gestuntel op http://youtu.be/QUPnhfYqpXc?a  vinden. 

2015 was.....

Een jaar van vallen en opstaan.
Een jaar van afscheid nemen van dingen en het leven.
Een jaar van experimenten die niet altijd even positief uitpakte.
Een jaar wat meer tegen zat dan mee zat.
Een jaar van je draai niet kunnen vinden omdat de gun factor ontbrak.
Een jaar die ik snel wil vergeten.

2016 wordt een jaar voor een nieuw begin in de hoop dat de gun factor goed gezind is.
Een jaar waarin dromen verwezenlijkt kan worden.
Een jaar met positiviteit en meevallers dat zal ons heel goed van pas komen.
Een jaar die ons niet in de steek laat en ons plezier gunt.
Ik weet niet of dit alles uit komt, dat is afwachten.
Ik zal het wel fijn vinden als dat gebeurt.
Helaas kan ik niet in de toekomst kijken.
Dus ik moet het van dag tot dag gaan bekijken wat op mijn pad komt.
De tijd zal het leren en ik hoop dat negativiteit tot het verleden gaat behoren.
Daar ben ik wel klaar mee, zeker na een jaar of 5 á 6.
Ook hoop ik dat mensen niet zo laagdunkend op ons neer kijken en gaan zeggen dat wij leuk bezig zijn, ondertussen ons achter de rug afbranden.
Op creatieve vlak hoop ik dat er meer uit komt en verkocht wordt in plaats van alleen maar kijken en niet kopen.
Daar koop ik niks voor, voor niks schijnt de zon en valt er regen.
Dus mensen, gun ons ook iets wat ons gelukkig maakt.