Persoon achter de verhalen

Mijn foto
Wat je krijgt is wat je leest.

dinsdag 23 december 2014

Feestdagen

"Hoe ga je de feestdagen aankleden als je beperkt bent?" dat is één van de vragen die Luna & Luca zichzelf stellen. De knip houdt zich gesloten als het op cadeautjes aan komt dan zul je creatief moeten zijn door iets zelf te gaan maken met de spullen die je al in huis hebt.
Of opzoek gaan dingen die heel lang uit het oog zijn verloren of het voorbij laten gaan.

Luna & Luca kunnen op dit moment even niks verzinnen ook is hun energie opgeslokt aan de gebeurtenissen die allemaal vooraf gingen.
In zo'n situatie is dan ook heel moeilijk om nog helder te blijven denken, maar je kunt niet anders. Meest vervelende wat Luna & Luca vinden is dat er mensen zijn die totaal geen begrip hebben voor de situatie.
Deze mensen denken beter te weten en zeggen "Het is jullie eigen schuld dan had je maar niet zo luxe moeten leven en luxe dingen aanschaffen." Luna & Luca hebben geen zin om zich te verdedigen. Het was niet hun schuld, zij hadden alles goed op de rit.
Maar als je je baan verliest en ineens met instantie's te maken krijgt dan weet je niet wat je te wachten staat. De instantie's lopen aan diverse kanten aan je te trekken en zij kleden je zo ver uit dat op een gegeven moment de rek er uit is.
Dit was bij Luna & Luca gebeurt, ze wisten niet meer wat zij moesten doen. Totdat een redden engel bij hen aanklopte dan nog voelt dat niet goed.
Luna & Luca vinden deze situatie als falen en zo voelt dat ook. Ze zijn achter in de 30 en ze kunnen niet voor zichzelf zorgen.
Nu met de feestdagen voor de deur voelt het helemaal als falen. Natuurlijk konden zij daar niks aan doen, vooral niet als instantie's lekker langs elkaar heen lopen te kletsen en de hoofdpersonen niet op de hoogte houden van al hun ontwikkelingen.
Ondertussen heeft Luca wel werk gevonden en Luna is verplicht om te gaan solliciteren waarbij ook nog eens een demotiverende aanmoediging van de instantiecoach gegeven is.
"Je bent verplicht om te solliciteren. Dat hoort bij het proces, maar je kans op een job is Nihil."
Met deze demotiverende aanmoediging moet Luna er mee doen. Ze solliciteert elke week trouw aan het vastgestelde aantal vacatures met de ene afwijzing die de andere afwijzing opvolgt.
Met zo'n druk als deze hebben Luna & Luca eigenlijk ook geen zin in al die vrolijke dagen.
Het enige waar zij op hopen is dat de tij snel gaat keren en dat zij kunnen laten zien dat zij wel toe doen in deze bitter harde wereld, waarbij de carrière de boventoon voert.
Niks kan meer op één salaris tegenwoordig, alles moet op twee salarissen en dan vindt men het gek dat niemand het hoofd boven water kan houden.
Er wordt te veel verwacht van de mensen, maar de mensen zijn geen machines die je elk moment kunt herprogrammeren. Armoede bestaat alleen in ontwikkelingslanden en niet in een welvarende land waarin zij nu wonen.
De mensen in zo'n welvarende land die hebben oogkleppen op en zien alleen wat zij willen zien. Dat zijn mensen die wel royaal kunnen leven, niet weten wat zij met al hun geld moeten doen. Waarbij een cadeautje van €200,= een koop is en niet er van gediend zijn om een cadeautje van €5,= te ontvangen.
Zulke mensen willen de mensen zoals Luna & Luca niet onder ogen zien. Nee, Luna & Luca zijn in hun ogen Tokkie's wat niet het geval is. Iedereen heeft recht op fijne feestdagen, arm en rijk.

maandag 15 december 2014

Luna & Luca's gedachtegang over de regering

De premier schreef "De zuiderburen staken tegen hun regering.Gelukkig zijn Landgenoten tevreden over het Kabinet."  Maar Luna & Luca denken daar totaal anders over, zij vergelijken de regering met Prins Jan zonder Land uit het gelijknamige Robin Hood verhaal.
Burgers werken zich een slag in de rondte en worden geplukt van alle kanten. Veel burgers worden massaal ontslagen door o.a. reorganisatie's, faillissementen en contract beëindigingen. Dit is ook het noodlot van Luna & Luca.
Ondertussen wordt alles alleen maar duurder en verdwijnt de gelden o.a. naar het buitenland. De regering wil haar oogkleppen niet af doen en oordopjes niet er uit halen.
Nee, de regering steekt liever haar hoofd in het zand en wil niks zien en/of horen.
"Hoezo gaat met de economie de goede kant op?" vraagt Luca zich bedenkelijk. "Het gaat helemaal niet goed." zegt Luna. "De mensen willen en kunnen niks uitgeven. Ze houden hun hand op de knip of ze zijn zo ver kaal geplukt dat ze niks uit kunnen geven." Ondertussen doet de regering alsof haar neus bloed.
"Het wordt nu echt tijd dat de regering achter haar burgers gaat staan." zegt Luca. "Momenteel laat regering haar burgers finaal barsten."
Als een burger niet volgens het boekje handelt dan wordt hij flink gestraft, maar als de regering niet volgens het boekje handelt dan krijgt zij een dikke vette pluim in d'r reet.
"Fouten maken is menselijk, maar toegeven is een ander verhaal." zegt Luna. "Door de grove fouten van de regering is de burger ter allertijden de dupe." "Dat geldt ook voor de overige overheidsinstantie's, zij doen niks fout. Het ligt altijd aan de burger die met gebakken peren zit." zegt Luca. "We kunnen ons wel kwaad maken, maar dat helpt ons niks." zegt Luna. Zo'n discussie als deze win je nooit, het wordt altijd tegen gesproken in je eigen nadeel. "Wij zijn gewoon weg de slaven van de regering." zegt Luca. "We moeten gewoon doen wat de regering zegt."
En daar heeft Luca wel een punt, we zijn ook de slaven en als er iets niet bevalt dan gaat de zweep er over. Eigenlijk is dat onmenselijk. Maar ja, wat doe je er aan?

zondag 14 december 2014

Luna & Luca's levensreis

Luna is een jonge vrouw van achter in de 30, zij maakt diverse dingen in haar leven mee.
Ze is hoofdzakelijk zoekende naar een leven vol geluk, helaas heeft ze het geluk nog niet gevonden.
Hoewel zij een heel leuk lief huisje heeft, die zij naar haar eigen smaak heeft ingericht. Ze heeft een partner Luca waar ze dol op is en toch gaat de relatie niet altijd van een leien dakje.
 Soms heeft Luna het gevoel dat ze niet altijd begrepen wordt, niet gehoord wordt. Dat komt omdat Luca meer met zichzelf in de knoop zit, Luna niet mee op wilt zadelen en zelf alles wilt oplossen.
Terwijl Luna daarin tegen het liefst alles bespreekbaar wilt maken en alles samen oplossen. Daar is een relatie toch ook voor om gezamenlijk de bergen te beklimmen en diepe dalen te trotseren.
"Je kunt niet alles alleen oplossen, dat moet je samen doen." denkt Luna. Ze wordt door haar gevoel belemmerd om er over te praten. Ook op de arbeidsmarkt wil het niet vlotten. Luna solliciteert zich de klaplazerus, maar de ene afwijzing volgt de andere afwijzing op. Het liefst wil Luna iets voor d'r zelf, lekker eigen baas zijn.
 Gewoon dingen doen die zij leuk vindt en niet gedelegeerd worden door een baas. Luca daar in tegen heeft wel een baan, een baan waarbij hij zijn hobby in uit kan voeren.
Maar dat is ook zo krom geregeld, hij zit namelijk in een proefperiode waarbij hij min of meer gratis werkt. Alle instantie's lopen aan hem te trekken waardoor Luna haar ideale baan/droom moet uitstellen en daar baalt zij enorm van.
Want haar hoofd loopt over met ideeën die zij nog niet kan uitvoeren. In het huishouden van Luna & Luca loopt niet zoals zij voor ogen hadden. Ze proberen de hoofden koel te houden en hun idealen vast te klampen in hoop op betere tijden.
Tot die tijd proberen zij het beste er van te maken ondanks de problemen die op hun pad komen. Er moet toch een oplossing zijn? Maar waar vindt je die?
Luca heeft Luna belooft om mee te denken en meer over zijn gevoelens en ergernissen te praten. Als je gewoon open kaart blijft spelen, hoe hoopvoller de toekomst is. Luna & Luca hebben vaker voor hete vuren gestaan.
Daar kwamen zij geregeld goed uit, dus waarom zou het nu niet lukken. Het leven bestaat nu eenmaal uit ups & downs, het zou prettig zijn als het leven eens op een constante niveau bleef staan.
Je begint met vallen en opstaan en je eindigt met vallen en opstaan, zo ook in het leven van Luna & Luca. Een leven zonder obstakels dat wil iedereen,toch? Momenteel is het leven en overleven bij Luna & Luca.
Natuurlijk krijgen zij een beetje hulp hier en daar, maar deze fase van het leven loop je niet graag mee te koop. Ook Luna & Luca willen het liever verzwijgen en voor Luca is het gevoel van falen.
Hij heeft een belofte gedaan om goed voor Luna te zorgen, maar dat kan Luca op het moment niet. Luna & Luca worstelen samen door deze fase heen met hun idealen in hun achterhoofd. Ooit komt er een tijd dat zij iedereen gaan uitlachen die hen gedwarsboomd hebben en laten zij zien dat zij wel hun dromen waar kunnen maken. Tot die tijd zullen Luna & Luca laten zien dat zij het leven echt waard zijn en genoeg zullen beleven.