Persoon achter de verhalen

Mijn foto
Wat je krijgt is wat je leest.

donderdag 18 januari 2018

De werkgevers en hun achterlijke criteria

Wat is het tegenwoordig met de werkgevers aan de hand?
Men stelt bizarre criteria in hun vacatures om nieuwe personeel aan te trekken.
Als er een sollicitant die zichzelf capabel genoeg vindt er op solliciteert dan wordt hij te vaak in het ongewisse gelaten.
Hij krijgt een bizarre afwijzing zoals De ligging van de woonplaats of zijn arbeidsverleden is naar mening van de werkgever te kort, omdat de sollicitant voor een langere tijd bij zijn vorige werkgever heeft gewerkt.
Hoewel de sollicitant de ervaring en de kennis ruim voldoende in huis heeft, kan hij dat niet op schrift aantonen.
Terwijl hij alles wat hij weet zichzelf heeft aangeleerd, blijkbaar is dat niet voldoende voor de werkgevers.
Zij willen bewijzen op schrift hebben!
Je kunt toch niet alleen van getypte tekst uitlezen hoe een persoon in de realiteit is of wel?
Het lijkt er verdomd veel op dat papieren belangrijker zijn dan de ervaringen en kennis.
Verder vind ik het erg asocciaal dat werkgevers hun sollicitanten 3 maanden te laat of helemaal niet informeren over de gang van zaken omtrend de vacatures waarop de sollicitanten hebben gereageerd.
Werkgevers verwachten van de sollicitanten dat zij eerlijk tegenover hen zijn, doe het andersom ook dan!
Door al die onzinnige redenen komen de sollicitanten ook niet verder om hun onafhankelijkheid te versterken.
Ik snap ook wel dat de werkgevers het liefst extreem goedkope krachten willen hebben, zoals tieners en buitenlandse krachten.
Zij verrichten veel werk voor erg weinig beloning.
Maar de economie draait ook om ervaringen en praktische kennis, zonder dat dondert de hele economie in elkaar en kunnen de werkgevers/ondernemers hun bedrijven opdoeken vanwege onervarenheid en kennisloosheid.
Men zal wel tegen mij zeggen "Jij hebt totaal geen verstand van zakelijkheid!"
Het spijt mij, werkgevers. Dat heb ik wel zelfs nog meer dan jullie denken!
En ja, ook ik kan het niet op schrift aantonen omdat in het verleden mij dat werd afgenomen.
Goed, in dit geval gaat het niet om mij en mijn kennis op het gebied van zakelijk inzicht.
Het gaat om die 1,1 milijoen mensen die door o.a. eindeloos solliciteren niet uit hun benarde sitiuatie zoals de armoe kunnen komen.
Omdat men domweg geen eerlijke kansen van o.a. de werkgevers  krijgen.
Hierdoor wordt de kloof tussen arm en rijk alsmaar groter.

zaterdag 13 januari 2018

Deventer van vroeger

Wat betreft het verschil tussen Deventer van nu en Deventer van vroeger is omtrent de evenementen heel groot.
Deventer van vroeger had tijdens de zomermaanden naast de zomer Kermis ook Deventer Donderdagen met diverse activiteiten zoals een vrij grote braderie.
Die liep via de binnenstad naar de IJsselkade en weer terug de binnenstad in.
Op een gegeven moment werden de donderdagen vervangen door de Kogge dagen.
Die stonden in het teken van de varende museumstukken die al varend aan het publiek werden getoond en bijbehorende verhalen en mythes werden verteld.
Ook werden andere museumstukken voor de dag gehaald zoals stoomwalsen en andere rijdende historische voertuigen.
Dat was als kindzijnde erg imposant.
Maar dat was niet het enige wat uit het straatbeeld verdween.
Zelfs de winkelstraten zijn sterk veranderd.
Vroeger had je grote namen zoals de V&D, Peek & Cloppenburg, Bata schoenenwinkels, de Schoenenreus, de Bijenkorf.
Verder had je ook heel veel hobby winkels zoals Jan Rouw.
Dat is tegenwoordig wel anders.
In de winkelstraten is het komen en gaan van winkels.
Heb je net een leuk winkeltje ontdekt, verdwijnt het weer.
Gelukkig is de zomer Kermis gebleven.
Alleen eendaagse of weekend evenementen zijn daarvoor in de plaats gekomen.
Helaas vullen die niet het hele zomerseizoen wat overigens erg jammer is.
Ook kan ik mij heel goed herinneren dat er veel gratis concerten op de Wellekade of de Brink werden gehouden.
Denk aan The Golden Earring, Van dik hout, De dijk, noem ze maar op.
Tegenwoordig worden festivals en optredens van grote namen afgeschermd met grote donkere schermen en er worden grof entreegelden gevraagd waardoor een grote groep mensen buiten worden gesloten.
Ook de markt is niet meer wat het geweest is.
Vroeger kon je nog diverse artikelen kopen.
Van diverse etenswaren tot huishoudelijke apparaten, van kleding voor het hele gezin tot gereedschap.
Je kon zelfs fietsen en onderdelen kopen.
Daar was jouw gulden echt een daalder waard.
Maar nu is de markt niet veel meer aan.
Er is een hoekje voor de etenswaren gecreëerd.
Daar staan een aantal visboeren, een paar kraampjes met uitheemse lekkernijen zoals de Turkse en Vietnamese tussendoortjes.
Een aantal groenteboeren,  kaasboeren,  bloemmannen,  stoffenkramen.
Verder staan er nog een hobbyvrouwtje, een lederwaren kraampje een paar kleding kraampjes.
Dan heb je het ook wel gehad.
Er zijn nog te veel lege plekken op de markt en dat benadrukt toch de sfeer.
Ik wil niet zeggen dat vroeger alles beter was.
Nee, maar de sfeer en de belevenissen voelden toen prettiger aan.
Ik kan mij nog heel goed herinneren dat ik samen met opa naar de markt ging.
Wij struinden de kraampjes af die op opa's boodschappenlijstje stonden.
Bij een speelgoedkraampje mocht ik van opa iets uitzoeken voordat wij naar de visboer liepen.
De visboer van toen staat vandaag de dag nog steeds, natuurlijk wel een paar generaties verder.
De kwaliteit van toen is nog steeds te proeven.
Op het moment dat opa zijn bestelling in ontvangst nam en had afgerekend,  gingen wij naar oma.
Zij zat al met een theepot op ons te wachten zodat wij met ons drieën de visjes konden oppeuzelen.

Te lang niet geschreven.

Ik zie dat ik te lang niets geschreven heb. Dit had te maken met te weinig inspiratie.
Ik denk dat ik het helemaal over een andere boeg ga gooien en meer op columns ga richten.
In de hoop dat het gaat aanslaan onder de volgers.
Want alles wat ik onderneem krijgt geen gevolg en dat is erg zonde van mijn tijd.
Blijkbaar leef ik te veel out of the box wat bij de gemiddelde mens strookt met zijn of haar visie.
Come on people, wees eens ruimdenkend.
Daar is niks mis mee, toch?
Wij laten ons leven te veel afhangen van de massa maatschappij en wij laten ons te opleggen door de regering die ons exact verteld wat goed en slecht voor ons is.
Met andere woorden wij worden geleefd waardoor heel veel mensen buitenspel worden gezet.
Het lijkt erop dat de maatschappij alleen om status draait.
Op de arbeidsmarkt worden absurde eisen voor een bepaalde functie gesteld die bijna niet meer te halen is.
Hierdoor komen te veel mensen in de uitkering situatie en in de armoede terecht komen.
Terwijl men zegt dat het super in de economie gaat.
Nee, het gaat goed met de mensen die financieel boven het gemiddelde staan.
Maar nu komt men er achter dat ambachtslieden langzaam uitsterven, omdat de ambachtsscholen compleet van het bord zijn vervaagd.
Oké, ik snap dat ik van de hak op de tak spring.
Maar dat geeft helemaal niets, toch?
Waar ik eigenlijk op uit ben, is erkenning voor alle mensen die gouden handen en een echt ambachtelijke hart hebben.
Zonder hen heeft niemand een dak boven zijn hoofd.
Zonder hen heeft niemand een bed om erop te slapen, andere meubels om erop te zitten.
Zonder hen heeft niemand vervoer om ergens te komen.
En zonder hen heeft niemand voedsel op tafel of kleding om het lijf.
Ik heb nu genoeg beklag beschreven.
Het wordt hoog tijd om acties te ondernemen en kenbaar te maken als het eerder genoemde punten wegvallen mensen met hun handen in het haar zitten.
Breng oude ambachten weer tot leven.
Uiteindelijk kunnen wij niet zonder handwerk ondanks dat merendeel geautomatiseerd is.