Te lang niet geschreven.

Ik zie dat ik te lang niets geschreven heb. Dit had te maken met te weinig inspiratie.
Ik denk dat ik het helemaal over een andere boeg ga gooien en meer op columns ga richten.
In de hoop dat het gaat aanslaan onder de volgers.
Want alles wat ik onderneem krijgt geen gevolg en dat is erg zonde van mijn tijd.
Blijkbaar leef ik te veel out of the box wat bij de gemiddelde mens strookt met zijn of haar visie.
Come on people, wees eens ruimdenkend.
Daar is niks mis mee, toch?
Wij laten ons leven te veel afhangen van de massa maatschappij en wij laten ons te opleggen door de regering die ons exact verteld wat goed en slecht voor ons is.
Met andere woorden wij worden geleefd waardoor heel veel mensen buitenspel worden gezet.
Het lijkt erop dat de maatschappij alleen om status draait.
Op de arbeidsmarkt worden absurde eisen voor een bepaalde functie gesteld die bijna niet meer te halen is.
Hierdoor komen te veel mensen in de uitkering situatie en in de armoede terecht komen.
Terwijl men zegt dat het super in de economie gaat.
Nee, het gaat goed met de mensen die financieel boven het gemiddelde staan.
Maar nu komt men er achter dat ambachtslieden langzaam uitsterven, omdat de ambachtsscholen compleet van het bord zijn vervaagd.
Oké, ik snap dat ik van de hak op de tak spring.
Maar dat geeft helemaal niets, toch?
Waar ik eigenlijk op uit ben, is erkenning voor alle mensen die gouden handen en een echt ambachtelijke hart hebben.
Zonder hen heeft niemand een dak boven zijn hoofd.
Zonder hen heeft niemand een bed om erop te slapen, andere meubels om erop te zitten.
Zonder hen heeft niemand vervoer om ergens te komen.
En zonder hen heeft niemand voedsel op tafel of kleding om het lijf.
Ik heb nu genoeg beklag beschreven.
Het wordt hoog tijd om acties te ondernemen en kenbaar te maken als het eerder genoemde punten wegvallen mensen met hun handen in het haar zitten.
Breng oude ambachten weer tot leven.
Uiteindelijk kunnen wij niet zonder handwerk ondanks dat merendeel geautomatiseerd is.