Ondanks dat ik bijna een jaar lang niks van mij heb laten zien, is er toch heel veel gebeurt.
Zo verloor ik mijn inspiratie voor de projectjes die ik nu nog op de plank heb liggen, merendeel van die projectjes zijn op verkoop gebied.
Helaas durven de mensen nog steeds niet aan om door mij handgemaakte producten te lopen en daar baal ik best wel van.
Ik bedoel men vindt het allemaal wel leuk en uniek, als ik hen vertel dat het ook mogelijk is om geheel naar eigen smaak en wensen te laten realiseren dan nog deinst men terug.
Aan mijn service ligt het niet. Ik bedoel als iets kapot of niet naar wens is dan kan men dat gewoon zeggen en aan mij mee geven, zodat ik het kan herstellen.
Verder bied ik mijn producten voor een redelijke betaalbare prijs aan. Ik hoeft heus niet de hoofdprijs, als ik mijn materiaalkosten maar er uit heb in combinatie met een klein beetje winst.
Maar goed, daar ging het eigenlijk niet over. Ik heb zo'n gevoel dat ik op een of andere manier door buitenstaanders in mijn creativiteit wordt belemmerd en dat men mij het geluk niet gunt.
Op deze manier wordt mijn geduld flink op de proef gesteld en de moed in de schoenen zakt. Het lijkt wel dat ik keer op keer mij tegenover anderen moet bewijzen. Het klinkt misschien wel wanhopig en depressief, dat voelt het soms ook.
" De aanhouder wint." zegt men. Maar hoe dan? Voor mijn gevoel duurt het allemaal te lang voor dat het Eureka moment zich aandiend. Zoals ik waarschijnlijk al eerder heb beschreven, durft men niet outgoing te gaan.
Daarom roep ik mensen op om je eigen "Ik" zichtbaar aan de buiten wereld te laten zien. Laat zien dat je het massagedrag beu bent en je eigen weg te volgen.
Laat door middel van je anders te kleden met daarbij behorende accessoires te dragen zien dat je tegen het massagedrag bent.
Stap uit het kudde gedoe, laat zien wie je echt bent en niet op gaan in de massa. Ik weet het, men kijkt erg vreemd als men een excentriekeling zien. Daar moet je gewoon lak aan hebben, want niemand is hetzelfde.
Dus sta voor jezelf op, dat doe ik ook. Ik loop ook niet als een hondje achter iedereen aan. Ik probeer ook al een tijdje om boven iedereen uit te stijgen. Dat lukt mij aardig, al zeg ik het zelf.
Ik merk op dit moment dat mijn woorden langzaam aan het verminderen is. Dat betekent dat ik voor nu moet stoppen met letters op het scherm te toveren.
Zo verloor ik mijn inspiratie voor de projectjes die ik nu nog op de plank heb liggen, merendeel van die projectjes zijn op verkoop gebied.
Helaas durven de mensen nog steeds niet aan om door mij handgemaakte producten te lopen en daar baal ik best wel van.
Ik bedoel men vindt het allemaal wel leuk en uniek, als ik hen vertel dat het ook mogelijk is om geheel naar eigen smaak en wensen te laten realiseren dan nog deinst men terug.
Aan mijn service ligt het niet. Ik bedoel als iets kapot of niet naar wens is dan kan men dat gewoon zeggen en aan mij mee geven, zodat ik het kan herstellen.
Verder bied ik mijn producten voor een redelijke betaalbare prijs aan. Ik hoeft heus niet de hoofdprijs, als ik mijn materiaalkosten maar er uit heb in combinatie met een klein beetje winst.
Maar goed, daar ging het eigenlijk niet over. Ik heb zo'n gevoel dat ik op een of andere manier door buitenstaanders in mijn creativiteit wordt belemmerd en dat men mij het geluk niet gunt.
Op deze manier wordt mijn geduld flink op de proef gesteld en de moed in de schoenen zakt. Het lijkt wel dat ik keer op keer mij tegenover anderen moet bewijzen. Het klinkt misschien wel wanhopig en depressief, dat voelt het soms ook.
" De aanhouder wint." zegt men. Maar hoe dan? Voor mijn gevoel duurt het allemaal te lang voor dat het Eureka moment zich aandiend. Zoals ik waarschijnlijk al eerder heb beschreven, durft men niet outgoing te gaan.
Daarom roep ik mensen op om je eigen "Ik" zichtbaar aan de buiten wereld te laten zien. Laat zien dat je het massagedrag beu bent en je eigen weg te volgen.
Laat door middel van je anders te kleden met daarbij behorende accessoires te dragen zien dat je tegen het massagedrag bent.
Stap uit het kudde gedoe, laat zien wie je echt bent en niet op gaan in de massa. Ik weet het, men kijkt erg vreemd als men een excentriekeling zien. Daar moet je gewoon lak aan hebben, want niemand is hetzelfde.
Dus sta voor jezelf op, dat doe ik ook. Ik loop ook niet als een hondje achter iedereen aan. Ik probeer ook al een tijdje om boven iedereen uit te stijgen. Dat lukt mij aardig, al zeg ik het zelf.
Ik merk op dit moment dat mijn woorden langzaam aan het verminderen is. Dat betekent dat ik voor nu moet stoppen met letters op het scherm te toveren.
Liefs, Wendy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten